اسمش میرزا کوچک خان بود، میرزا کوچک خان جنگلی؛

اونقدر جنگید تا جونش رو فدای سرزمینش کرد.

 یه روز یه لره

اسمش کریم خان زند بود، موسس سلسله زندیه؛

ساده زیست، نیک سیرت و عدالت پرور بود و تا ممکن می شد از شدت عمل پرهیز می کرد.

یه روز یه قزوینه

به نام علامه دهخدا ؛

از لحاظ اخلاقی بسیار منحصر بفرد بوده و واژه نامه پارسی گرانبهایی برای ما بر جا نهاد.

روزگاری ما همه با هم بودیم...، ترک و رشتی و لر و اصفهانی و... ـ

تا اینکه یه عده رمز دوستی ما را کشف کردند و قفل دوستی ما را شکستند... ؛

 حالا دیگه ما برای هم جوک می سازیم، به همدیگه می خندیم!!! ـ این از فرهنگ ایرانی به دور است. ـ

بیایید باهم بخندیم، نه به هم

هر وقت سخن از انسانيت و برابري است،همه ما ژست تو خالي مي گيريم

و از دلاوري هايمان مي گوييم، 

اما بجاي اين توصيف هاي توخالي :

اميدواريم تمامي ايراني ها دست از نژاد پرستي بردارند