پیاله فروشی عنوانی است که به می فورشی ها داده میشده که بعد از انقلاب سال 57 مردم که حکومتی دینی برای خود می خواستند خواستار جمع شدن پیاله فروشی ها شدند ، گر چه این شراب و می خود قدمتی دیرینه در فرهنگ این مرز و بوم داشته تا آنجا که در قدیم هفت سین ما هفت شین بوده و بر سر سفره عناصری چون شمشیر و شراب بر سر سفره های نوروز می نهادند.

مردم ایران که فرهنگ مختص خود را برای هر کاری دارند و حتی اگر  چیز تازه ای به زندگی آنها راه میافت آن را ایرانیزه میکردند ، حال آنکه این شراب و می خود از دیر باز در میان ایرانیان جایگاه ویژه ای داشته و برای مراسمات و تهیه و صرف کردن آن اداب خواصی داشتند . تحقیق و کاوش در این باب و تنوع و اداب آن مرا به این فکر داشت تا مجموعه ای جمع آوری کنم از اداب عرق خوری با عنوان فرهنگ جامع عرق خوری.

از این میان  میتوان به نام نهادن مشروبات دست سازی که بالای 50 درصد الکل دارد به نام عرق سگی نام برد، که دلیل آن گیرائی بالای این مشروب الکلی تا آنجا که مثل سگ پاچه ات را میگیرد. یا عبارت هفت خط که به افرادی گفته می شده که به اصطلاح همه کلکه بوده اند به دلیل آنکه پیمانه های عرق خوری مدرج به هفت خط بوده و انکه تا خط هفتم پیمانه را پر میکرده و مینوشیده تبحر خاصی در نوشیدن عرق داشته. 

 خوراکی هائی که در محفل عرق خوری از آن استفاده میشود به نام مزه نامیده میشود ، از میان اینها آن خوراکی که مختص ایرانی هاست ماست و خیار است که میشود گفت فقط در میان ایرانیان استفاده از آن رایج است.

یکی از نکات جالب در عرق خوری جمله ای است که در هر بار نوشیدن یکی از حاظرین در محفل عرق خوری می گوید  و بقیه به امید محقق شدن آن گفته  یا آرزو مینوشند که  عموما بقیه حاضرین  کلمه :� به سلامتی� را در تائید و تاکید بر آن میگویند و مینوشند که در اینجا به چند نمونه جالب آن اشاره میکنم :

بری جائی که درد و غم نباشه

به سلامتی دریا نه به خاطر وسعتش به خاطر یک رنگیش

به سلامتی حاظرین ، غایبین ، سایرین

به سلامتی هر چی آدمه باحاله ، وهرکی که به ما حال می ده

به سلامتی درخت ، نه به خاطرمیوه اش، به خاطر سایه اش

به سلامتی کرم خاکی ،نه خاطر کرمش، به خاطر خاکی بودنش

به سلامتی دیوار، که هر مرد و  نامردی بهش تکیه می کنند

به سلامتی مورچه ،که کسی اشکش رو ندیده

به سلامتی خیار / نه به خاطر خ اش / بلکه به خاطر یارش

به سلامتی گاو ، چون نگفت من ، گفت ما

به سلامتی شلغم ، نه به خاطر شلش ، به خاطرغمش

به سلامتی کلاغ ، نه به خاطرسیاهیش ، به خاطریك رنگیش

به سلامتی سگ ، نه به خاطرپارسش ، به خاطر وفاش

به سلامتی هرچی نامرده ، که اگه نامردا نبودن ، مردا شناخته نمی شدن

به سلامتی زرافه، كه آقا بالا سر نداره

به سلامتی گلدون كه ما خاكش باشیم،شما گلش

به سلامتی مردی كه از زیر گذر می گذشت ، درخونه باز بود توی خونه را نگاه نكرد ، اگرم نگاه كرد گلی را ندید، اگرم دید اونو نچید ، اگرم چید پرپرش نكرد

به سلامتی خودم ، كه شاهم و شما كه تاج سر شاهید